ای خدای ارواح گم گشته، ای تویی که در میان خدایان گم گشته ای، صدای مرا بشنو:

ای سرنوشت مهربانی که ما روح های دیوانه و سرگشته را نظاره میکنی، صدای مرا بشنو:

من در میان یک قوم کامل زندگی می کنم من که هیچ بهره ای از کمال ندارم.

در میان مردمانی با قانون های کامل و نظام های خالص، که اندیشه هاشان منظم است. 

این جهان، جهان کاملی ست، عین کمال و اوج شگفتی ست، رسیده ترین میوۀ باغ خداوند است،

شاهکار اندیشۀ هستی ست.ولی، ای خدا، من چرا باید اینجا باشم،

تخم نارس شور و شهوت ناتمامی بیش نیستم_طوفان دیوانه ای که نه به شرق می رود نه به غرب،

پارۀ سرگشته ای از یک سیارۀ سوخته، من چرا اینجا هستم،

ای خدای ارواح گم گشته، ای تویی که در میان خدایان گم گشته ای.

اين داستان كوتاه خيلي قشنگه حتما بخونيد:

چمدونش را بسته بودیم،
با خانه سالمندان هم هماهنگ شده بود
کلا یک ساک داشت با یه قرآن کوچک،
کمی نون روغنی، آبنات، کشمش
چیزهایی شیرین، برای شروع آشنایی ...
گفت: "مادر جون، من که چیز زیادی نمیخورم
یک گوشه هم که نشستم
نمیشه بمونم، دلم واسه نوه هام تنگ میشه

گفتم: "مادر من دیر میشه، چادرتون هم آماده ست، منتظرن."
گفت: "کیا منتظرن؟ اونا که اصلا منو نمیشناسن!
آخه اون جا مادرجون، آدم دق میکنه ها،
من که اینجا به کسی کار ندارم
اصلا، اوم، دیگه حرف نمی زنم. خوبه؟ حالا میشه بمونم؟"
گفتم: "آخه مادر من، شما داری آلزایمر می گیری
همه چیزو فراموش می کنی!"
گفت: "مادر جون، این چیزی که اسمش سخته رو من گرفتم، قبول!
اما تو چی؟ تو چرا همه چیزو فراموش کردی دخترم؟!"
خجالت کشیدم ...! حقیقت داشت، همه کودکی و جوونیم
و تمام عشق و مهری را که نثارم کرده بود، فراموش کرده بودم.
اون بخشی از هویت و ریشه و هستیم بود،
راست می گفت، من همه رو فراموش کرده بودم!
زنگ زدم خانه سالمندان و گفتم که نمی ریم
توان نگاه کردن به خنده نشسته برلب های چروکیده اش رو نداشتم، ساکش رو باز کردم
قرآن و نون روغنی و ... همه چیزهای شیرین دوباره تو خونه بودن!
آبنات رو برداشت
گفت: "بخور مادر جون، خسته شدی هی بستی و باز کردی."
دست های چروکیدشو بوسیدم و گفتم:
"مادر جون ببخش، حلالم کن، فراموش کن."
اشکش را با گوشه رو سری اش پاک کرد و گفت:
"چی رو ببخشم مادر، من که چیزی یادم نمی یاد،
شاید فراموش میکنم! گفتی چی گرفتم؟ آلمیزر؟!"
در حالی که با دستای لرزونش، موهای دخترم را شونه میکرد
زیر لب میگفت:

"گاهی چه نعمتیه این آلمیزر

قاضی میبدی در کتاب شرح دیوان مرتضوی  از جلال الدین دوانی قضیه ای را می نویسد که :

جوانی ما ری را کشت و ناپدید شد و سپس بازگشت نمود به قوم و اهل خود  او چنین می گوید: جنی بصورت مار ظاهر شده و من او را کشتم و آنها مرا ربودند. برای محاکمه که در آنجا حاکم آنها به شاکیان من که از جن بودند گفت: چون به غیر زی وصورت و هیبت خود یعنی مار ظاهر شده بود خونش هدر رفته بعد آن قاضی جن می گوید که :

 من از رسول خدا در بطن النخله شنیدم که فرمود :  هر یک از شما که از صورت خود خارج شود و کشته شود خونش به هدر رفته و دستور آزادی مرا داد و بر گشتم .

ما هم ممکن است گاهی از واقعیت خود خارج بشیم ومثل این جن عمر و زندگی خودمون رو به هدر بدیم پس باید مراقب اعتقادات و تفکرات و اندیشه ها و اخلاق و اعمال و زبان خود باشیم .

امید وارم که همیشه موفق باشید .

خوشبختی اون چیزی نیست که آدم از بیرون میبینه!
خوشبختی تو دلِ آدمه ...
دل اگر خوش باشه ،آدم خوشبخته

اينا که تو خيابون راه ميرن و يهــو با خودشــون ميخنــدن ...

آدمايیــن که با خاطره هاشــون زنـــــــدن ...

ديــــــوونه نيــــستن فقــــط يکــم خستــــه ان ... یکـــــــــــــم

سلام بچه ها من قصد دارم کلیدهای طلایی موفقیت را به عنوان هدیه به شما تقدیم کنم تا باز کردن هیچ قفلی براتون غیرممکن نباشه و امیدوارم که اونها را تو زندگیتون به کارببرید .من نمیخوام نگاهی سطحی بندازیدو نظر بدید فقط میخوام به کارببرید همین.

کلیدهای طلایی1

• از اینکه در راه جدیدی به تنهایی قدم میذاری واهمه نداشته باش سعی کن راهت را خوب بشناسی و در آن پشتکار داشته باشی هرگز به اینکه در این راه از کسی پیروی میکنی فک نکن و مرام خودتو حفظ کن
• بچه ها  همیشه یادمون باشه تا به حرفای قشنگی که میزنیم عمل نکنیم هیچ کس به ما اعتماد نمیکنه
• همیشه رسیدن به مقصد شیرین و دلپذیره ولی اینکه چگونه و از کدوم راه میریم مهمتره
• اگه گیاهان یقین  دارن که بهار میادپس چرا ما انسانها باور نداریم که روزی خواهبم تونست به هر آنچه می خوایم برسیم.

                                                                                                                                                                                                                     هر چیز که دل به آن گراید    

                                                                                                                                                                                                                                                     گر جهد کنی به دستت آید

این داستان ادامه دارد..........

یکی از وحشتناک ترین لحظه های دوران مدرسه این بودکه:
.
.
.
.
...
.
.
.
.
.
.
.
صبح دیر برسی مدرسه و ببینی هیچ کســـــی توی حیاط نیست ..! :|

درد دارد،
وقتي همه چيز را مي داني،
و فکر مي کنند نمي داني،
و غصه مي خوري که مي داني،
و مي خندند که نمي داني!!!...

واسه دوست داشتنی بودن ...
قرار نيست کار خاصي انجام بدی، همين که يه سری کارا رو انجام ندی دوست داشتنی هستی

به آدمای اطـــرافت اهمیت بده ...
درداشـــونو گوش کـــن ...
واســشون وقــت بــذار ...
به خنده هاشـــون ، گــریه هاشـــون ، اهمیــت بــده !
وقتــی دیگه نبــاشن ،
وقتـــی نداریشون ...
اونــوقت میفـــهمی چی میــگم